จากกรณี เมื่อวันที่ 1 มิ.ย.2564 ศาลจังหวัดมุกดาหาร ได้อนุมัติหมายจับนายไชยพล วิภา หรือลุงพล ผู้ต้องหาในคดีการเสียชีวิตของ “น้องชมพู่” เลขหมายจับที่ 53/2564 ลงวันที่ 1 มิถุนายน 2564 ใน 3 ข้อหา คือพรากเด็กอายุไม่เกินสิบห้าปี ไปเสียจากบิดามารดา โดยปราศจากเหตุอันควร, ทอดทิ้งเด็กอายุไม่เกินเก้าปี เพื่อให้เด็กนั้นพ้นไปเสียจากตน โดยประการที่ทำให้เด็กนั้นปราศจากผู้ดูแล เป็นเหตุให้เด็กถึงแก่ความตาย, และกระทำการใดๆแก่ศพหรือสภาพแวดล้อมในบริเวณที่พบศพ ก่อนการชันสูตรพลิกศพเสร็จสิ้น ในประการที่น่าจะทำให้การชันสูตรพลิกศพหรือผลทางคดีเปลี่ยนแปลงไป
ล่าสุด แม่น้องชมพู่ เปิดใจผ่านช่อง 8 ระบุว่า การรอคอยมันสิ้นสุดแล้ว สิ้นสุดโดยที่ว่าคนที่แม่สงสัยเขาทำจริงๆเขาฆ่าน้องจริงๆอาจจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจอันนี้คือต้องรอเขาเป็นคนพูดออกมาว่าทำไมถึงทำ ทั้งๆที่เขาก็เป็นคนในครอบครัวที่รู้จักกันดี รู้จักครอบครัวเรา รู้จักนิสัยน้อง รู้จักพวกเรา เราไม่มีทางฆ่าลูกเหมือนที่สังคมประณาม เรารอให้น้องเกิดกับเราตั้ง 10 ปี คนคนนี้เขารู้ว่าลูกคือหัวใจของเราแต่พวกเราต้องทำงาน ทำงานเลี้ยงครอบครัว ในระหว่างที่เขาทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯเราสองผัวเมียก็ช่วยตายายเลี้ยงลูกให้เขาตั้งหลายปี ในระหว่างที่เกิดคดีไม่มีเงินเจอกันที่โรงพักก็ยังหยิบยื่น ก็ยังช่วยเหลือในระหว่างที่เกิดคดีลูกคนโตเขาป่วยเราก็ยังยื่นมือช่วย คือเขาไม่นึกถึงเราเลยหรอตลอดเวลาที่ผ่านมาอ้างนู่นอ้างนั่นอ้างนี่อ้างว่ารักน้อง เอาน้องไปเลี้ยง คนเลี้ยงน้องจริงๆหรอ อยากจะถามว่าคุณเลี้ยงน้องจริงๆหรอไม่อายพวกเราบ้างเหรอที่เรามองอยู่ แม่ไม่เคยโต้เถียงอะไรทั้งนั้นปล่อยให้เขาพูด คิดว่าสักวันหนึ่งคงเป็นวันของแม่วันที่แม่ได้พูดบ้างเขาไม่เคยเลี้ยงลูกเราเลย
เด็กชมพู่เป็นเด็กน่ารัก หน้าตาน่าเอ็นดู มันไม่ใช่ว่าเขาเอาไปเลี้ยง ไม่ใช่ว่าแม่เอาไปฝากให้เขาเลี้ยงคือแค่เอ็นดูแล้วมาพาไปกินขนมที่บ้าน พาไปเล่นที่บ้านแค่นี้ก็เรียกว่าเลี้ยงหรอแล้ว 3-4 ปีที่เขาไปกรุงเทพฯทั้งสองผัวเมีย แล้วที่เราไปซื้อนมที่เราไปดูแลน้ำมนต์ไข้ชักจนตาเหลือกคุณไม่คิดบ้างหรอ ความเมตตาตรงนั้นคุณไม่คิดบ้างหรอ คุณทำกับลูกเราอย่างนี้ได้ยังไงความเอื้อเฟื้อที่เราให้ที่เรามีมันไม่สามารถที่จะไปสัมผัสจุดประสาทบนสมองคุณได้บ้างหรอ
คือเรามีความเอ็นดูลูกของคุณมาตลอด อยากระบายให้สังคมได้รู้ว่าสองผัวเมียนี้ที่พวกคุณประนามว่าแอบขึ้นเขาไปทำไม ทำไมไม่ขึ้นเขาวันพบศพทำไมอย่างนั้นทำไมอย่างนี้ไม่มีหลักฐานก็จับแม่ไม่ได้ แม่เคยออกมาบอกว่าแม่สงสัยในตัวผู้ชายคนนี้ ตอนนี้ผ่านมา 1 ปีความจริงมันปรากฏแล้ว
นักข่าวถาม แม่อยากบอกอะไรกับเขา?
อยากบอกว่าชดใช้กรรมไปเถอะไม่ต้องพูดอะไรกับแม่ทั้งนั้น ชดใช้กรรมไปเถอะสิ่งที่ไม่อยากรู้คือถ้าเขาจะตอบก็ตอบ คือทำ ทำไมทำ กับเด็ก อะไรที่จะแฉแม่ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ผิดอะไรทำไมถึงต้องทำกับลูกเราขนาดนี้อยากรู้ว่าทำ ทำไม
นักข่าวถาม ที่ผ่านมาครอบครัวเรากับเขาเองเคยที่จะมีความขัดแย้งกันจนมันจะสามารถที่จะเป็นชนวนเหตุให้เกิดเหตุในครั้งนี้ได้ไหมคะแม่?
ไม่เคยขัดแย้งกันเลยค่ะเพราะว่าที่ผ่านมาเราก็ช่วยเหลือกันมาตลอดหนักนิดเบาหน่อยไม่เคยบ่นแต่ไม่รู้ว่าความในใจของเขายังไงบ้างไม่รู้ แต่ว่าเท่าที่รู้คือไม่รู้สึกว่าไม่ได้ทำอะไรผิดต่อครอบครัวของพี่สาว ตลอดระยะเวลา 1 ปีเสมือนว่าครอบครัวเราก็ถูกตั้งเป้าสงสัยจากสังคมในบางส่วนที่มองว่าแม่หรือเปล่าไอ้พ่อหรือเปล่าทำไมถึงไม่ขึ้นเขาไปดูศพลูก ทำไมถึงเผาศพไวเหลือเกิน ทำไมถึงมีข้อสงสัยในข้อพิรุธต่างๆนานา วันนี้แม่อยากบอกอะไรกับสังคมค่ะอยากจะบอกสังคมว่า ขอให้เป็นคดีตัวอย่าง ก่อนที่คุณจะไปตัดสินใครก่อนที่คุณจะไปคอมเม้นใครในบ้านที่เขาสูญเสียไม่ต้องการคำด่าไม่ต้องการการซ้ำเติม ขอให้คดีชมพู่เป็นคดีสุดท้ายที่จะมีกลุ่มคนจำนวนมากประนามบ้านผู้สูญเสียอย่างเรา
นักข่าวถาม ถ้าน้องชมพู่อยู่ตรงหน้าแม่ตรงนี้ แม่อยากบอกอะไรกับลูกสาว?
แม่อยากจะบอกน้องว่าคนที่ทำให้น้องเสียชีวิตคนที่ทำให้น้องไม่เจอกับพ่อกับแม่วันนั้น วันนี้เขาถูกออกหมายจับแล้ว เขาต้องชดใช้ในสิ่งที่เขาทำให้น้องไม่เห็นหน้าพ่อแม่อีกเลย พ่อแม่ก็ไม่ได้เห็นหน้าน้องอีกเลย
นักข่าวถาม ย้อนกลับไปช่วง 1 ปีที่ผ่านมา ที่ครอบครัวเราถูกโจมตีที่ครอบครัวเราถูกใส่ร้ายต่างๆนานา แม่พอจำได้ไหมว่ามันมีอันไหนที่แม่รู้สึกว่ามันเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บปวดจนจะทนไม่ไหวแล้ว?
ข้อความแรกที่โดนประนามตั้งแต่ตอนที่แม่ยังไม่ได้เผาศพน้องคือ อีฆ่าลูก มันเจ็บมาก คือตี แม่ยังไม่เคยตีเลย แล้วแม่จะฆ่าลูกได้ยังไง มันทำให้เรารู้สึกว่าเลวร้ายเกินไป ทำไมถึงพูดได้ว่าเราฆ่าลูก ทำไมคุณถึงกล้าพูดคำนี้ ทำไม!
