“ดร.สามารถ” สดุดีหัวใจทหารไทย ผู้เสียสละ ยึดมั่นรักษาอธิปไตยไทยเอาไว้

บางนายเพิ่งมีลูกน้อย บางคนเพิ่งแต่งงาน บางคนยังไม่ได้จูบลาลูก บางคนอาจพูดกับตัวเองว่า “พ่ออาจไม่ได้กลับไปบอกลูกว่า ‘พ่อรักลูก’ แต่พ่ออยากให้ลูกภูมิใจว่า ‘พ่อรักแผ่นดินนี้จนยอมตาย’”
บางนายเพิ่งโทรกลับบ้านบอก “เดี๋ยววันแม่จะกลับไปกราบแม่ให้ได้นะครับ” แต่ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว
บางคน “ลูกยังไม่ทันเรียกพ่อ…แต่พ่อกลับเลือกจับปืนแทนจับมือลูก” เสียงสะอื้นที่เงียบงันจากครอบครัวของทหารแนวหน้า คือราคาที่ชาติไทยจ่ายด้วยหัวใจของคนกล้า

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเขากลับเลือกอยู่แนวหน้า เพราะรู้ว่า…ถ้าพวกเขาไม่ยืนตรงนี้ คนไทยอีกหลายล้านคนจะไม่มีวันนอนหลับอย่างปลอดภัย ทหารไทย…ผู้ไม่เคยร้องขอคำขอบคุณ ไม่หวังคำชม ไม่ต้องการชื่อเสียง สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องการ คือเห็นธงไตรรงค์โบกสะบัดอยู่เหนือแผ่นดินโดยไม่มีใครมาลบลู่ ขอสดุดีทหารกล้าผู้เสียสละทุกท่านเพื่อให้คนไทยได้อยู่ใต้ธงชาติอย่างสงบและภาคภูมิ เราจะไม่ลืมพวกเขา ไม่ลืมเลือดที่ซึมลงผืนดิน ไม่ลืมวีรกรรม ไม่ลืมคำมั่นว่า “แผ่นดินไทยนี้ จะไม่มีวันถูกเหยียบย่ำโดยใครหน้าไหน!”