สำหรับ ดร.อัมมาร สยามวาลา เกิด 29 พฤษภาคม 2482 นักเศรษฐศาสตร์ อดีตประธานทีดีอาร์ไอ ระหว่างปี 2533-38 และอดีตสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ ระหว่างปี 2549-51รวมทั้งยังเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องข้าว เศรษฐศาสตร์ การเกษตรกรรมและการพัฒนา

โดยบรรพบุรุษของ ดร.อัมมาร สยามวาลา เป็นชาวอินเดียที่ย้ายถิ่นฐานเข้ามาในประเทศไทย เขาเป็นลูกคนสุดท้องของ นายตาเฮอร์ และนางคาดีจาฮ์ สยามวาลา เจ้าของบริษัทตัวแทนจำหน่ายและนำเข้าเครื่องเขียนจากต่างประเทศ

ดร.อัมมาร จบการศึกษาจากโรงเรียนอัสสัมชัญ ศึกษาต่อที่โรงเรียน St. Paul เมืองดาร์จีลิง ประเทศอินเดีย ปริญญาตรีสาขาเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยลอนดอน ปริญญาเอกเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยฮาวาร์ด เคยเป็นอาจารย์สอนวิชาเศรษฐศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเยล และศาสตราจารย์พิเศษมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

สำหรับพิธีศพดร.อัมมาร จัดขึ้นที่สุสานมูลนิธิสุลัยมานี ประชาอุทิศ 69 แยก 8 ธนบุรี

ทั้งนี้ ดร.สมชัย จิตสุชน ผู้อำนวยการวิจัยด้านการพัฒนาอย่างทั่วถึง ทีดีอาร์ไอ โพสต์ข้อควาใผ่สนเฟสบุ๊กร่วมแสดงความอาลัยต่อการจากไปของดร.อัมมาร โดยยกย่องให้เป็นหนึ่งในนักเศรษฐศาสตร์เสาหลักแห่งยุค และยังเล่าถึงคุณูปการของ ดร.อัมมารต่อนโยบายสาธารณะ และต่อแวดวงวิชาการมีมากมายแทบนับไม่ถ้วน ไม่ว่าจะเป็นงานวิจัยเรื่องข้าว หนี้สินเกษตรกร การเป็นประธานการ ‘ชำแหละศพเศรษฐกิจไทย’ หลังวิกฤติต้มยำกุ้ง จนนำไปสู่ ‘รายงาน ศปร.’ อันลือเลื่อง และอีกหลายบทความทั้งไทยและอังกฤษเกี่ยวกับต้มยำกุ้ง ความเป็นเสรีชนน่าจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ดร.อัมมารเป็นไม้เบื่อไม้เมากับนักการเมืองที่มีลักษณะเผด็จการ ไม่ว่าจะเป็นเผด็จการจากรัฐประหาร หรือจากการเลือกตั้งก็ตาม สังคมไทยยุคปี 2000 คงจำได้ว่าอาจารย์วิจารณ์คุณทักษิณและนโยบายคุณทักษิณอย่างต่อเนื่อง จนหลายครั้งหนังสือพิมพ์เอาไปพาดหัวทำนองว่า ‘อัมมารว๊ากใส่…’ แต่แน่นอนว่ายกเว้นนโยบาย 30 บาทรักษาทุกโรคของพรรคไทยรักไทย ที่อาจารย์สนับสนุนเต็มที่

ขณะที่นายกรณ์ จานิกวนิช อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังโพสต์ข้อความผ่านเฟสบุ๊กว่า ขอร่วมอำลาอาจารย์อัมมาร สยามวาลา ด้วยความเคารพรักอย่างยิ่ง

อาจารย์เป็นผู้มีอิทธิพลต่อความคิดของผมมานาน และมีอิทธิพลต่อหลักคิดและแนวทางบริหารเศรษฐกิจของรัฐบาลอภิสิทธิ์มากที่สุดท่านหนึ่ง

อาจารย์อัมมารมักมีประเด็นหักมุมชวนให้คิด เช่นท่านเคยพูดกับผมว่า การรักษา 30 บาท จะมีมาตรฐานดีขึ้นได้ก็ต่อเมื่อชนชั้นกลางและคนมีสตางค์ร่วมรักษาในระบบนี้ เพราะตราบใดที่ 30 บาทยังเป็นระบบการรักษาให้กับผู้มีรายได้น้อย ก็จะไม่มีการพัฒนาคุณภาพเท่าที่ควร

ดังน้้นเวลามีผู้นำท่านใดพูดว่า ’ใครมีสตางค์ก็ไปรักษาโรงพยาบาลเอกชน จะได้ไม่ไปแย่งบริการคนยากคนจน อาจารย์อัมมารจะบอกว่าฟังดูดี แต่ในระยะยาวไม่เป็นผลดีต่อระบบ 30 บาทของ สปสช. เพราะโจทย์คือทำอย่างไรระบบ 30 บาทจึงจะได้งบประมาณเพียงพอ และตราบใดที่ผู้มีปากมีเสียงมีอำนาจในสังคมไม่เป็นผู้ใช้บริการ ก็ยากที่จะมีการจัดสรรทรัพยากรที่เพียงพอ

วิธีคิดแบบนี้ด้วยหลักวิชาการทางเศรษฐศาสตร์ มีคุณค่าอย่างมากกับสังคม มีประเด็นให้เกิดการถกเถียง ซึ่งอาจารย์จะชอบให้มีการแลกเปลี่ยน

การจากไปของ ดร. อัมมาร ถือเป็นความสูญเสียครั้งสำคัญ ผมขอเป็นกำลังใจให้กับครอบครัวของท่านครับ