“จากคอรัปชั่นเชิงนโยบายสู่การกำหนดนโยบายเพื่อคอรัปชั่น” และประชาชนคือกลุ่มเป้าหมาย ทางการตลาดที่สำคัญ เพราะการถูกบังคับซื้อด้วยเหตุปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการดำรงชีวิตโดยตรง

รวยกระจุกจนกระจายยังคงเป็นวาทกรรมที่สื่อสารให้เห็นถึงความแตกต่างทางด้านเศรษฐกิจชีวิตความเป็นอยู่ของคนในสังคมจากอดีตจนถึงปัจจุบันและมีแนวโน้มที่จะรุนแรงขึ้น

ประเทศไทยยังคงมีประชากร ที่มีความยากจนอยู่มาก นั่นไม่ใช่เพราะโชคชะตาราศี แต่เป็นเพราะคนเหล่านั้นถูกเอารัดเอาเปรียบ ด้วยแนวทางและนโยบายของผู้มีอำนาจในการกำหนดนโยบาย

ที่กำหนดให้ ประชาชนเป็นเหยื่อทางการตลาด ที่ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดในแต่ละวัน ตั้งแต่ตื่นนอนจนเข้านอน ภายใต้ค่าใช้จ่ายที่สูงซึ่งค่าใช้จ่ายเหล่านั้นแทนที่จะเป็นไปในรูปแบบของรัฐสวัสดิการแต่กลับถูกนำเอาไปให้เอกชนบริหารจัดการเพื่อหาผลกำไรจากประชาชน

ในขณะเดียวกันมีกลุ่มคน เพียงไม่กี่กลุ่ม ที่ร่ำรวย มหาศาล จากการนำเอาทรัพยากรของชาติไม่ว่าจะอยู่บนพื้นดิน ใต้ดิน ใต้น้ำ ในอากาศ ไปหาประโยชน์ จากประชาชนผู้เป็นเจ้าของตัวจริง

คำถามใหญ่ที่เกิดขึ้นคือ
กลุ่มคนเหล่านั้นทำได้อย่างไร? หากอำนาจรัฐไม่

เอื้อประโยชน์ให้ หากเปรียบเทียบกัน ประเทศชาติรัฐบาล ตลอดจนข้าราชการ หน่วยงานองค์กรมหาชน องค์กรอิสระต่างๆ ที่ถูกตั้งขึ้นมาและกินเดือนเงินภาษีของประชาชนไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะบริหารจัดการทรัพยากรของชาติเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดกับพี่น้องประชาชนใช่หรือไม่ ?

หรือมีเหตุผลอื่นจนต้องปล่อยให้ทุน ที่เข้ามากอบโกยผลประโยชน์บนการดำเนินชีวิตโดยปกติสุขของประชาชนใช่หรือไม่ ?

อะไรที่ทำให้ทุนเหล่านั้นสามารถครอบครอง ผลประโยชน์จากทรัพยากรของชาติและขูดรีดเอากับประชาชนที่เป็นเจ้าของตัวจริงได้

หากไม่ใช่การสมคบคิดระหว่างผู้มีอำนาจทางการเมืองและกลุ่มทุน ในรูปแบบของการเมืองและทุนร่วมกันกำหนดนโยบายจัดสรรทรัพยากรที่มีความจำเป็นต่อการดำรงชีพของพี่น้องประชาชนให้ตกไปอยู่ภายใต้การจัดการของกลุ่มทุนในรูปแบบของสัมปทานหรืออื่นๆ และนำกลับมาขายและ/หรือให้บริการกับประชาชนซึ่งถูกคำนวณอยู่ในแผนธุรกิจของกลุ่มทุนรายนั้นๆ อยู่แล้ว

กลุ่มทุนก็จะอาศัยโอกาสนี้ในการแสวงหาผลประโยชน์ขั้นที่หนึ่งคือใช้โอกาสดังกล่าวระดมทุนในตลาดหลักทรัพย์ หรือ มูลค่าของหุ้นที่จะสูงขึ้น ได้เงินก้อนใหญ่ด้วยเหตุที่ว่าสินค้าและหรือบริการดังกล่าวมีโอกาสทางการตลาดที่กว้างขวาง ซึ่งนั่นก็คือพี่น้องประชาชนคนไทยนั่นเอง

จากนั้นขั้นที่สอง ก็ดำเนินกิจการ ภายใต้เงื่อนไขของบริษัทในตลาดหลักทรัพย์โดยมุ่งหวังกำไรสูงสุดแต่คนที่ต้องรับภาระก็คือ ประชาชนนั่นเอง