“อัษฎางค์” สะท้อน 2 มุมมอง จาก “ดร.วิทย์” ถึง “โน้ส อุดม” ต่างสุดขั้ววิธีคิด คนหนึ่งตอแxล ทำตัวรู้รอบด้าน

เฮียวิทย์ เรียนจบรัฐศาสตร์ คือเรียนเรื่องการเมืองการปกครองมาตั้ง ป.ตรี โทและเอก แถมอยู่ค่าย The Standard แต่เฮียวิทย์ไม่เคยวิจารณ์การเมืองเลย ไม่เคยแสดงความเห็นทางการเมืองแบบนิ้วไม่ครบมือเลย และเมื่อเฮียวิทย์ พูดเรื่องของปัญหาระหว่างวัยของผู้ใหญ่และเด็ก เฮียวิทย์พูดแบบ “เข้าใจผู้ใหญ่และเข้าใจเด็กไปพร้อมกัน”

คนหนึ่งเรียนการเมืองการปกครองจบมาระดับเกียรตินิยมและระดับด็อกเตอร์ แต่ไม่เคยวิพากษ์วิจารณ์การบ้านการเมืองหรือวิพากษ์วิจารณ์ใครให้ใครเสียหายเลย กับอีกคนไม่เคยเรียนวิชาการเมืองการปกครองมาเลย ขนาดวิชาศิลปะที่ตัวเองชอบเรียน ก็ยังเรียนไม่จบเลย แต่กลับชอบพูดแขวะการเมืองการปกครอง แซะนักการเมือง จาบจ้วงไปถึงสถาบันพระมหากษัตริย์ เหมือนว่าตัวเองมีองค์ความรู้รอบด้านอย่างลึกซึ้ง

ชอบสอนการใช้ชีวิตแบบเนียนๆ ทำตัวเหมือนไม่สอนแต่สอน ทำตัวเหมือนไม่ชี้นำแต่ชี้นำ ทำเป็นตลกด้วยการอาศัยการบูลลี่คนอื่น ทำให้คนอื่นเสียหาย ทำให้คนอื่นเสียใจ

ด่าหรือนินทาคนหนึ่งให้อีกคนหนึ่งฟัง แล้วก็หัวเราะกันสนั่นฮอลล์ เป็นการเอาใจผู้ชมซึ่งเป็นลูกค้าที่จ่ายตังค์ค่าตั๋ว เพื่อหาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองแบบเนียนๆ เท่านั้น โดยไม่สนใจว่าทำให้ใครเสียหาย

สังเกตมั้ยว่า คนพวกนี้ชอบพูดหรือเรียกร้องเรื่องสิทธิเสรีภาพและความเท่าเทียม แต่มักใช้สิทธิส่วนตัวคุกคามสิทธิส่วนบุคคลของผู้อื่น ด่าคนอื่นว่าตอแหลเสมอ แต่ไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเองโคตรตอแหล

เฮียโน้สพูดว่า “คนรุ่นเก่ามึงเงียบไปเลย มึงช่วยทำตัวน่ารักๆให้เด็กยังไหว้อยู่ก็พอ“