บทเรียนเกี่ยวกับการบริหารจัดการความเสี่ยงที่ได้รับจากคาซาโนวาแห่งหาดพลาที่เคยเล่าให้ฟังเมื่อหลายปีก่อนยังคงอยู่ในความทรงจำ จนวันนี้ได้มาเจอกับพระอาจารย์อีกครั้งหนึ่ง นักรักผู้ยิ่งใหญ่วัยเฉียดแปดสิบยังคงดูกระฉับกระเฉง กระชุ่มกระชวย เหมือนเมื่อครั้งกระโน้น ท่วงท่าการนั่งรอลูกค้ายังคงเนี๊ยบ กอรปกับสายตาที่เว้าวอนอย่างกับเจมส์ บอนด์ ดึงดูดลูกค้าเข้าไปที่แพลตฟอร์มของแกไม่ขาดระยะ ผมดูอยู่ห่าง ๆ ยังเห็นว่าลีลาการใช้แอปพลิเคชั่นบดปลาหมึกปิ้งของแกยังคงดูดุดัน เร่าร้อน แต่อบอุ่น อดใจไม่ได้ ต้องฝากน้องไปช่วยอุดหนุนอาจารย์แทน เพราะกำลังสาละวนกับการสั่งกับข้าว
ระหว่างเคี้ยวปลาหมึกปิ้งแถวบนสุด เพื่อรออาหารที่สั่งไปอย่างใจจดใจจ่อ พลันก็มีสตรีสูงวัยกระเดียดตระกร้ามานำเสนอมะม่วงน้ำปลาหวานสูตรโบราณ เนื้อมะม่วงนั้นเนียนนัก สีเหลืองเข้ม ไม่เขียวปั๊ดดังมะม่วงน้ำปลาหวานของแม่การะเกดในละครดังในอดีต ตัดกับสีน้ำปลาหวานยิ่งนัก จึงอุดหนุนเบื้องต้นไปสองชุด ระหว่างนั้นผู้ขายก็เริ่มแนะนำตัวและผลิตภัณฑ์
ป้า บ. คือเจ้าของโพรดักส์นี่ ผมก็เริ่มตรวจสอบสินค้าทันทีว่าตรงปกหรือไม่ เริ่มจากมะม่วงดิบก่อน ป้าบอกชื่อมะม่วงที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน อาจจะเป็นเพราะไม่ได้อยู่ในวงการมะม่วงน้ำปลาหวาน แต่รสชาดหวานอมเปรี้ยวกำลังดี ไม่เปรี้ยวเว่อวังอย่างที่เคยพบ ความแข็งนั้นอยู่ในระดับขบเผาะ เปาะ ๆๆๆ เหมาะกับโคแก่มาก ไม่แข็งโป๊กเป็นไม้ตีพริก ยิ่งเมื่อได้จิ้มกับน้ำปลาหวานแล้วนึกถึงน้ำปลาหวานของแม่ขึ้นมาทันที รสเดียวกันเลย แต่ของแม่ผมจะเผ็ด ๆ หน่อย
ผมนึกว่าจะรู้สึกดีคนเดียว แต่น้อง ๆ เห็นพ้องต้องกันโดยมิได้นัดหมายว่าของเขาสุโค่ยจริง ๆ จากสองชุด จึงเพิ่มเป็นสี่ชุด หกชุด จนในที่สุดก็หมดตะกร้า คุณป้าอวยชัยให้ศีลให้พรยกใหญ่ที่ขายของหมดในพริบตา พร้อมกับเล่าว่าท่านอายุ 91 ปีเศษ 6 เดือน และ “พระอาจารย์” บอกกับท่านว่าอายุมากแล้ว ให้เลข … มา แต่ท่านไม่เล่นตัวเลข จึงบอกตัวเลขนี้ให้พวกเรา จะบังเอิญหรือไรไม่ทราบได้ หนุ่มขายโชคลาภเดินเข้ามาเสนอโชคลาภให้พวกเรา และในจำนวนที่เหลือนั้นมีเลข … พอดี ผมเกรงคุณป้าจะเสียใจเพราะไอ้หนุ่มขายโชคลาภดันพูดเสียดังเลยว่ามี จึงอุดหนุนมา และบอกกับป้าว่าถ้าถูกจะมาแบ่งให้ป้าด้วย ป้าดูดีใจที่ขายหมด ไม่ได้ดีใจที่ได้ยินว่าผมจะแบ่งให้ จึงบอกกับพวกเราว่านั่งกินกันอยู่นี่นะ อย่ารีบไปไหน เดี๋ยวขอกลับบ้านไปเอาน้ำปลาหวานมาให้เพิ่ม ที่บ้านทำไว้เยอะเลย แล้วกระวีกระวาดไปโดยมิพักจะฟังเสียงห้ามของพวกเรา แกบอกว่าแกมี delivery คือหลานมารับมาส่ง ไม่ต้องกังวล ผมเห็นแกทักทายกับเจมส์ บอนด์ ระหว่างรอหลานมารับ คงรู้จักกันเพราะเป็นคนแถวนี้
อิ่มหมีพีมันพอดี ป้าเดินกลับมาที่ร้าน แต่ผิดโต๊ะ ผมเกรงว่าของดีจะตกอยู่ในเงื้อมมือของผู้อื่น จึงเรียกว่าป้า ทางนี้ครับ ป้าสารภาพผิดว่าจำไม่ได้ว่าโต๊ะไหน เกือบไปแล้วไหมล่ะ ของติดมือมาคือน้ำปลาหวานถุงหนึ่ง พร้อมมะม่วงที่ยังไม่ได้ปอกอีกสามลูก ท่านเอามาฝากพร้อมกับให้ศีลให้พรที่ช่วยอุดหนุนสินค้าพื้นบ้าน ผมกับน้อง ๆ รีบขอบคุณ จะเอามาฝากคนไม่ได้มาให้ได้รับประทานกันด้วย แล้วเราก็แยกย้ายกัน
ส่วนคาซาโนวาก็ได้ให้บทเรียนแก่น้อง ๆ ของผมอีกหนึ่งดอก เมื่อผมบอกว่าให้ถือถ้วยน้ำจิ้มปลาหมึกย่างไปให้แกใส่ถุงให้ แต่ด้วยความเก๋าเกมส์ ลุงบอกว่าไม่ต้องใส่ถุงหรอกไอ้หนุ่ม ตาจะทำให้ดู รับรองถึงกรุงเทพ ฯ ก็ไม่มีหก
วิธีการนั้นพื้นฐานมาก ไม่ต้องลอกตำราของแมคคินซี่ ไม่ต้องคิดในเชิงฟิสิกส์ คือวางถ้วยน้ำจิ้มกระดาษสองถ้วยชิดกัน เอาถุงก๊อบแก๊บวางทับ แล้วเอาหนังยางรัดปากถ้วยทั้งสองถ้วย เป็นอันจบ น้อง ๆ ผมถึงกับมึนในลีลา แต่อย่างว่า คนมีอายุเคยเป็นหนุ่มเป็นสาวมาก่อน แต่คนหนุ่มคนสาวยังไม่เคยเป็นคนมีอายุ ความเจนจัดจึงต่างกัน อิอิ
ระหว่างขับรถกลับบ้าน น้อง ๆ โทรมาบอกว่าเลข … ที่คุณป้าบอกนั้น เป็นเลขที่ออก คงต้องกลับไปหาป้าตามสัญญาเป็นแม่นมั่น พวกเราคงมีบุญวาสนาต่อกัน มีโอกาสบังเอิญมาพบเจอกัน มีเรื่องดี ๆ มาแบ่งปันกัน … แต่ครานี้ผมคงไม่ทำพลาดอีก …
เพราะที่พลาดไปแล้วคือ มัวแต่ถามเรื่องมะม่วง ดันไม่ได้ถามว่า “พระอาจารย์” ของคุณป้านั้นชื่ออะไร? และอยู่ที่ไหน?
เฮ้อ!!!!
