หลังจาก นายสุชาติ ชมกลิ่น รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน ออกมาเปิดเผยว่ารู้สึกภูมิใจที่ พ่อซึ่งเป็นเสาหลักของบ้านเคยไปทำงานที่ประเทศซาอุดิอาระเบีย จนสามารถเลี้ยงครอบครัวให้ประสบความสำเร็จมาจนถึงทุกวันนี้ ล่าสุด ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปที่บ่อน้ำลุงแกละ ตั้งอยู่เลขที่ 12/10 ม.5 ต.เหมือง อ.เมือง จ.ชลบุรี ซึ่งเปิดเป็นธุรกิจขายน้ำ พบ นายวิเชียร ชมกลิ่น อายุ 79 ปี บิดาของ นายสุชาติ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน เพื่อสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อ 37 ปีก่อน หลังทราบข่าวว่าเคยเดินทางไปทำงานที่ประเทศซาอุดิอาระเบีย โดย นายวิเชียร หรือที่ชาวบ้านตลาดหนองมนและชาวบ้านเหมืองเรียกกันติดปากว่า ลุงแกละ บอกเล่าเรื่องราวของการเดินทางไปทำงานที่ประเทศซาอุดิอาระเบีย ว่า สาเหตุที่ต้องไปทำงานที่ซาอุดิอาระเบีย เพราะทางบ้านยากจน มีอาชีพทำนา-ทำไร่ คิดว่าถ้ามีเงินสักก้อนลูกเราจะได้ร่ำเรียนต่อ จะได้ไม่ลำบากเหมือนพ่อและแม่ จึงตัดสินใจหยุดทำไร่แล้วไปทำงานที่ประเทศกาตาร์ โดยทำงานเป็นช่างไม้ได้ประมาณปีกว่า ๆ ก็กลับมา ซึ่งก็ต้องดิ้นรนอีก
ทีนี้ไปทำงานที่ประเทศซาอุอาระเบีย ช่วงประมาณปี 2528 ตามคำชวนของเพื่อนบ้าน โดยช่วงนั้นมีแรงงานไทยไปทำงานที่ซาอุฯ กันเยอะมาก แต่การเดินทางไปทำงานที่ซาอุฯ จะต้องเสียค่านายหน้าให้บริษัทจัดหางานประมาณ 2 หมื่นบาท เราก็ไปติดต่อเอง ไปหาบริษัทเอง ดูที่เขาไม่โกงเรา สมัยนั้นได้ค่าแรง 400 ดอลลาร์ แต่ว่าเราโชคดีเพราะเงินดอลลาร์มีมูลค่าเพิ่มขึ้นจาก 20 กว่าบาทเป็น 30 กว่าบาท และยังมีโอทีบังคับวันละ 2 ชั่วโมงเป็นอย่างน้อย ไปปีแรกก็ไปสร้างเรดาร์ลูกกลมๆ ใหญ่ๆ พอปีที่ 2 เราก็ไปสร้างสนามกีฬาฟุตบอลที่กรุงริยาด เมืองหลวง ได้ทำงานเกี่ยวกับระบบไฟก็ไปเป็นลูกน้องเขา แต่ช่วงปีแรกที่ไปประเทศซาอุฯ ย้ายไปหลายจังหวัด เหนื่อยมาก เพราะต้องออกทะเลทรายกลางแจ้ง ขึ้นรถก็ต้องแย่งกัน วิ่งขึ้นรถก็แย่งกัน มีตีกันบ้าง เพราะแรงงานมาจากหลายประเทศ อาทิ ฟิลิปปินส์ ไทย ปากีสถาน ตุรกี และศรีลังกา
ชีวิตแรงงานไทยที่ทำงานในสมัยนั้นยากลำบาก แต่ก็เขียนจดหมายมาบอกกับทางบ้านว่าไม่ลำบาก เพราะถึงบอกว่าลำบากเขาก็ช่วยอะไรเราไม่ได้ สู้ให้เขาสบายใจดีกว่า เขาจะได้ไม่ทุกข์ร้อนไปกับเรา เวลาร้อนก็ร้อนแทบตาย อยู่ในร่มนี่ก็ร้อนเพราะลมมันร้อน เวลาหนาวน้ำในกระป๋องเทลงไปบนไม้กระดานมันจะเป็นน้ำแข็ง อุณหภูมิติดลบ 2 องศา ช่วงนั้นประเทศซาอุฯ มองดูแล้วก็ไม่ได้เจริญอะไรมากนัก ตอนที่ไปอายุประมาณ 40 ปี ตอนนี้ก็ 79 ปี ส่วน รมต.สุชาติ ก็อายุได้ 6-7 ขวบ แต่เขารู้เรื่องแล้ว บอกลูกๆ ว่าพ่อไปทำงานที่ประเทศซาอุฯ
ผู้สื่อข่าวถามว่า ถ้าได้มีโอกาสกลับประเทศซาอุฯ อีกครั้ง จะยังจำสถานที่ที่เคยไปทำงานได้หรือไม่ ลุงแกละ บอกว่า จำง่าย สถานที่มันคล้ายๆ โดมเหมือนกับดอกบัวที่จีบกันไว้รอบๆ มันจะมีที่ว่างอยู่ตรงกลาง ทำเป็นคลื่นตลอดรอบสนาม ริมสนามก็มีขอบลู่วิ่ง แต่สนามก็ปลูกด้วยหญ้าจริงเป็นหญ้าแพรก เดินท่อน้ำใต้สนาม ไฟเยอะเป็นร้อยๆ ดวง สนามเขาสวยมาก ผู้สื่อข่าวถามอีกว่า คนซาอุฯ ใจดีหรือไม่ ลุงแกละ ตอบว่าเขาก็ไม่เคยอะไรกับเรา เราก็ไม่เคยไปอะไรกับเขา แต่เราต้องรู้ขนบธรรมเนียมประเพณีของเขา หากเขาไม่ชอบอะไรเราก็อย่าไปทำ อย่างคนไปขโมยของเขาจับได้ก็จะถูกตัดแขน หรือเลาะข้อมือไปแขวนประจาน
ผู้สื่อข่าวถามต่อว่า ดีใจหรือไม่ที่รัฐบาลมีนโยบายจะฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่างประเทศไทยกับประเทศซาอุฯ ลุงแกละ กล่าวว่า ดีใจมาก เพราะคนไทยจะได้มีงานทำอีกเยอะ อยู่เมืองไทยทำงานได้หมื่นกว่าบาท แต่ถ้าไปทำงานที่โน่นจะมีรายได้เพิ่มอีก 2 เท่าสำหรับพวกที่ไม่มีความรู้จบแค่ ป.4 คน ส่วนคนจบสูงก็ไปเป็นโฟรโมน แต่ขอเตือนไว้ว่าไปทำงานแล้วอย่าหลงระเริง อย่าไปเล่นการพนัน ถ้ารัฐบาลทำสำเร็จจะดีมาก เพราะที่ผ่านมาไม่มีรัฐบาลไหนที่ติดต่อไปเลย ซึ่งโดยส่วนตัวผมภูมิใจมากที่ลูกชายได้เป็น รมต.แรงงาน และมีส่วนร่วมในการฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่าง 2 ประเทศ ซึ่งก็ขอให้ประสบความสำเร็จ
ลุงแกละ เล่าอีกว่า เมื่อกลับจากซาอุฯ ได้ไปเป็นยามที่แฮปปี้เวิลด์ อาบอบนวด อีก 10 กว่าปีโดยขายล็อตเตอรี่ไปด้วย แฟนผม แม่ของ รมต.สุชาติ ก็เข็นรถขายกล้วยปิ้ง ขายขนมครก ทำให้พอใช้พอกิน เงินก็เก็บไว้ให้ลูกเรียน 4 คน เพราะต้องใช้เงินเยอะ เมื่อก่อนเคยซื้อไร่ไว้ที่ อ.แกลง จ.ระยอง 100 ไร่ แต่ก็ไม่คิดจะให้ลูกไปทำไร่อะไร เพราะถ้าหากไปทำไร่ ก็ต้องมีครอบครัวเป็นชาวไร่ ก็ต้องลำบากต่อไปอีก ก็ต้องย้ายเข้าไปในป่าอีก จึงเอาไร่ไปขายแล้วเอาเงินเก็บไว้ให้ลูกเรียน ตอนนี้ก็มาทำธุรกิจสูบน้ำขาย มีรายได้นิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่เป็นไร และต้องมีคนช่วย เพราะตนทำไม่ค่อยไหวแล้ว
