สำหรับกรณีการเข้าเกณฑ์ผู้ต้องขังที่จะได้รับการพักการลงโทษนั้น รายงานข่าวภายในกรมราชทัณฑ์ ชี้แจงว่า ตามระเบียบกรมราชทัณฑ์ ผู้ต้องขังทั่วไปจะต้องรับโทษมาไม่น้อยกว่า 2 ใน 3 แต่หากเป็นผู้ต้องขังอายุเกิน 70 ปีขึ้นไป ระเบียบกำหนดต้องรับโทษมาไม่น้อยกว่า 1 ใน 3 หรือไม่น้อยกว่า 6 เดือนขึ้นไป ขึ้นอยู่กับว่าเมื่อคำนวนโทษออกมาแล้ว เงื่อนใดมีโทษมากกว่ากัน โดยให้ยึดตามโทษที่มากกว่า ผู้เข้าหลักเกณฑ์จึงจะยื่นขอรับการพักโทษได้ จากนั้นกรมราชทัณฑ์ก็จะนำเรื่องเข้าคณะกรรมการเพื่อพิจารณา ซึ่งจะมีการประชุมเดือนละ 1 ครั้ง โดยหลักเกณฑ์นี้เป็นระเบียบที่ใช้กับผู้ต้องขังทุกราย

ส่วนกรณีของนายทักษิณนั้น กรมราชทัณฑ์เน้นดูแลใน 2 เรื่อง คือ ดูแลสุขภาพ ยารักษาโรคตามที่มีประวัติความเจ็บป่วย ส่วนอีกเรื่อง คือ เรื่องความปลอดภัย และการป้องกันความขัดแย้งทางการเมืองภายในเรือนจำ เนื่องจากภายในเรือนจำกลางคลองเปรม มีผู้ต้องขังที่มีความเห็นทางการเมืองหลากหลาย จึงต้องมีการแยกแดน เพื่อลดการเผชิญหน้าของผู้ต้องขังแต่ละกลุ่ม ป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แทรกซ้อนในเรือนจำ ขณะที่ประเด็นการให้ไปบำเพ็ญประโยชน์นั้น ก็ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของผู้ต้องขัง หากทำได้เรือนจำฯ ก็พร้อมสนับสนุน

ส่วนการยื่นขอทูลเกล้าฯ ถวายฎีกาขอพระราชทานอภัยโทษเฉพาะราย ครั้งที่ 2 ต้องเป็นนักโทษประหารชีวิตหรือไม่นั้น รายงานข่าวภายในกรมราชทัณฑ์ ชี้แจงว่า ไม่จำเป็น เนื่องจากการขอพระราชทานอภัยโทษเฉพาะราย เป็นสิทธิของผู้ต้องขังทุกคน โดยในชั้นเรือนจำฯ และกรมราชทัณฑ์ จะทำหน้าที่ตรวจสอบเอกสารว่าครบถ้วนหรือไม่ โดยเป็นพระราชอำนาจวินิจฉัย ต้องส่งไปตามขั้นตอน ยกตัวอย่างกรณี นายบรรยิน ตั้งภากรณ์ เคยถูกตัดสินประหารชีวิต ก็ยื่นขอพระราชทานอภัยโทษ แต่หากฎีกาถูกยก คือไม่ลดโทษให้ ดังนั้น อีก 2 ปี จึงขอยื่นได้ใหม่อีกครั้ง