ล็อบบี้วุ่นตั้ง เลขาฯ สภาองค์กรของผู้บริโภค กางบัญชี 6 ปี ฟาดเงินภาษีพันล้าน ใช้จ่ายคุ้มค่าหรือไม่?

การร้องเรียนครั้งนั้นนายศรีสุวรรณได้รับเรื่องร้องเรียน จากเครือข่ายสื่อมวลชนท้องถิ่น ว่าชื่อองค์กรผู้บริโภคตามที่ระบุให้การจดแจ้งนั้น ในจังหวัดไม่มีตัวตนอยู่จริง  และจากการสุ่มตรวจสอบองค์กรผู้บริโภคตามบัญชีรายชื่อที่สำนักปลัดนายกรัฐมนตรีประกาศในระดับจังหวัดพบว่า หลายองค์กรเป็นองค์ทิพย์ไม่มีที่ตั้งตามที่แจ้งไว้ ซ้ำร้ายกว่านั้นยังพบว่า ที่อยู่ที่จดแจ้งในทะเบียนราษฎรไม่มีเลขที่ในสารบบเลย บางองค์กรไม่มีที่ตั้ง และไม่มีคนที่อ้างว่า เป็นประธานเครือข่ายอยู่ในพื้นที่  โดยพบว่า 16 องค์กรไม่มีคุณสมบัติตามที่กฎหมายกำหนด ดังนั้นจึงเชื่อว่าอีก 136 องค์กรที่เหลือ อาจมีลักษณะเดียวกันกับที่สุ่มตรวจก็ได้

ต่อมากระทรวงยุติธรรมได้มอบหมายเจ้าหน้าที่กรมสอบสวนคดีพิเศษเข้าตรวจสอบสถานะความเป็นองค์กรของผู้บริโภคจำนวน 151 องค์กรในหลายจังหวัด เช่น นครนายก ฉะเชิงเทรา  แต่ปรากฏว่า สภาองค์กรของผู้บริโภคตั้งโต๊ะแถลงข่าวโวยวายว่า ดีเอสไอตรวจสอบไม่ถูกต้อง ไปแบบโจร ไม่แจ้งล่วงหน้า พร้อมโยนบาปไปที่สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรีว่า หากองค์กรสมาชิกใดตั้งขึ้นมาไม่ถูกต้องให้ไปตรวจสอบกับสำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี

อย่างไรก็ตามในวันที่  21 ก.พ.65 นายศรีสุวรรณ ยื่นฟ้องปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี ต่อศาลปกครองกลาง เพื่อขอให้ศาลมีคำพิพากษาสั่งเพิกถอนสมาชิกองค์กรผู้บริโภค “บางองค์กร” ที่มีคุณสมบัติไม่เป็นไปตามกฎหมาย รวมถึงเพิกถอนการจัดตั้งสภาองค์กรของผู้บริโภค จากนั้นในเดือนพฤษภาม 2565 ปลัดสำนักนายกฯ แจ้งผลการตรวจสอบกลับมาที่นายศรีสุวรรณว่า มี 3 องค์กรใน 151องค์กร เข้าข่ายมีลักษณะต้องห้ามที่จะรวมตัวจดแจ้งจัดตั้งเป็น “สภาองค์กรของผู้บริโภค” ตาม พ.ร.บ.จัดตั้งสภาองค์กรของผู้บริโภค พ.ศ.2562 คือ1.กลุ่มเอ็มลี้รักสุขภาพ จังหวัดลำพูน 2.กลุ่มพึ่งตนเองแม่ป๊อก จังหวัดลำพูน และ 3.ศูนย์คุ้มครองผู้บริโภคตำบลหนองหล่ม อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง และนั่นย่อมจะให้การจดทะเบียนของ 3 องค์กรเป็นโมฆะ และการที่ 3 องค์กรมาร่วมเข้าชื่อเพื่อจดแจ้งจัดตั้งเป็น”สภาองค์กรของผู้บริโภค”ย่อมเป็นโมฆะด้วยหรือไม่

ขณะเดียวกันล่าสุด วันที่ 8 พ.ค.68  “ท็อปนิวส์” ตรวจสอบไปยังสำนักปลัดนายกรัฐมนตรี ได้รับการชี้แจงจากนายวิสุทธิ์ ฉัตรานุฉัตร  ผู้อำนวยการสำนักกฎหมายและระเบียบการสำนักปลัดนายกรัฐมนตรี ให้ข้อมูลว่า ในปี 2568 ที่ผ่านมาทาง”สภาองค์กรของผู้บริโภค”ได้รับเงินสนับสนุนไปจำนวน 150 ล้าน ขณะที่ปี 2569  สภาองค์กรของผู้บริโภคยื่นขอมากว่า 300 ล้าน ซึ่งได้นำเสนอ และอยู่ในขั้นตอนการพิจารณาของสำนักงบประมาณว่าจะจัดสรรให้จำนวนเท่าใด ส่วนเรื่องข้อพาทเกี่ยวกับปัญหาที่สภาองค์กรของผู้บริโภคถูกนายศรีสุวรรณร้องเรียนนั้น ขณะนี้เรื่องอยู่ที่ศาลปกครอง และจนถึงปัจจุบันนี้ยังไม่มีคำสั่งจากศาลปกครองให้มารับฟังการพิจารณาแต่อย่างใด ซึ่งในส่วนของสำนักปลัดนายกฯก็รอคำสั่งศาลปกครองว่าจะออกมาเช่นใด

อย่างไรก็ตามหากศาลปกครองพิจารณาว่าการจัดตั้งองค์กรของสภาองค์กรผู้บริโภคไม่ชอบด้วยกฎหมาย และเป็นไปตามที่นายศรีสุวรรณร้องเรียนนั้น  สภาองค์กรของผู้บริโภคจะต้องยุบไปตามกฎหมาย แต่ในตามกฎหมายสภาองค์กรของผู้บริโภคสามารถจัดตั้งองค์กรขึ้นมาใหม่ได้ แต่จะไม่ได้งบประมาณจำนวน 350 ล้านบาทอีกต่อไป เพราะกฎหมายกำหนดไว้ว่า งบประมาณจำนวน 350 ล้านจะใช้ได้ในการตั้งองค์กรครั้งแรกเท่านั้น แต่หากถามในแง่จริยธรรมส่วนตัวมองว่า สภาองค์กรของผู้บริโภคชุดเดิมไม่ควรกลับเข้ามาอีก เพราะมีเรื่องที่มัวหมองไปแล้ว