พบ "ซากดึกดำบรรพ์" ฟอสซิลของปลาซีลาแคนท์ ปลาโบราณสมัยมหายุคพาลีโอโซอิก อายุมากกว่า 100 ล้านปี ครั้งแรกในไทยและในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ข่าวที่น่าสนใจ
ข่าวดี! นักวิจัยจากศูนย์วิจัยและการศึกษาบรรพชีวินวิทยา ม.สารคาม ค้นพบ “ซากดึกดำบรรพ์” หรือซากฟอสซิลปลาซีลาแคนท์ครั้งแรกในประเทศไทยและในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่บ้านคำพอก อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร
ปลาซีลาแคนท์ (Coelacanth) เป็นกลุ่มปลาดึกดำบรรพ์ที่ดำรงชีวิตมาตั้งแต่มหายุคพาลีโอโซอิก ในช่วงตอนกลางของยุคดีโวเนียน (ประมาณ 393-382 ล้านปีที่แล้ว) และยังคงหลงเหลือมาถึงยุคปัจจุบัน โดยปลากลุ่มนี้มีลักษณะเด่น คือ ครีบที่มีลักษณะเป็นพู่เนื้อขนาดใหญ่ 4 ครีบ
ล่าสุด นักวิจัยจากศูนย์วิจัยและการศึกษาบรรพชีวินวิทยาร่วมกับคณะวิจัยชาวต่างชาติ รายงานการค้นพบชิ้นส่วนซากดึก ดำบรรพ์ของปลาซีลาแคนธ์ที่บ้านคำพอก อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร ในหมวดหินภูกระดึงตอนบน อายุครีเทเชียสตอนต้น (145 – 100 ล้านปีที่แล้ว) เป็นกระดูกด้านหลังขากรรไกรล่าง รหัสตัวอย่าง PRC 160
เป็นปลาซีลาแคนธ์ในกลุ่มมอว์โซนิด แต่ด้วยข้อจำกัดของกระดูกที่พบเพียงชิ้นเดีย วจึงไม่สามารถระบุรายละเอียดได้มากกว่านี้ อย่างไรก็ตาม นี่คือหลักฐานซาก ดึกดำบรรพ์ของซีลาแคนธ์ครั้งแรกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ซึ่งซีลาแคนธ์กลุ่มมอว์โซนิดเป็นพวกที่อาศัยอยู่ในแหล่งน้ำจืดในช่วงตอนต้นของมหายุคมีโซโซอิก ในยุคไทรแอสซิกประมาณ 251-201 ล้านปีที่แล้ว ต่อมาเมื่อเปลี่ยนเข้าสู่ในยุคจูแรสซิกตอนปลายประมาณ 163-145 ล้านปีก่อน พบว่า ปลากลุ่มนี้เปลี่ยนแหล่งอาศัยไปอยู่ในทะเล และมีการเปลี่ยนแหล่งอาศัยกลับมาอยู่ในแหล่งน้ำจืดเมื่อเข้าสู่ยุคครีเทเชียสราว 145-66 ล้านปีที่แล้ว
ปลาซีลาแคนท์ของไทยตัวนี้เคยแหวกว่ายอยู่ในแม่น้ำโบราณร่วมกับ
- ฉลามน้ำจืดกลุ่มไฮโบดอนต์ (Hybodonts)
- ปลาน้ำจืดไทยอิกธิส (Thaiichthys buddhabutrensis)
- เต่ายักษ์บาซิโลคีลิส (Basilochelys macrobios)
- พญาจระเข้ชาละวัน (Chalawan thailandicus)
การค้นพบครั้งนี้ จึงเป็นการเพิ่มเติมข้อมูลความหลากหลายทางชีวภาพของซากดึก ดำบรรพ์สัตว์มีกระดูกสันหลังในหมวดหินภูกระดึงของไทย และเพิ่มข้อมูลด้านการกระจายทางบรรพชีวภูมิศาสตร์ของปลาโบราณกลุ่มนี้มากยิ่งขึ้น
ข้อมูล : ศูนย์วิจัยและการศึกษาบรรพชีวินวิทยา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
