ก่อนหน้านี้เมื่อวันที่ 16 ก.ย. 2598 สำนักข่าว ขแมร์ ไทมส์ ของกัมพูชา รายงานว่า แรงงานชาวกัมพูชาจำนวนมากที่เดินทางกลับจากประเทศไทย ตอนนี้ยังไร้งานทำ ไม่สามารถหางานได้ และกำลังวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เนื่องจากเงินเก็บเริ่มร่อยหรอ

ก่อนหน้านี้ กระทรวงแรงงานและการฝึกอบรมอาชีวศึกษา (MLVT) ของกัมพูชา ได้ให้คำมั่นว่าจะอำนวยความสะดวกในการจัดหางาน จ้างงาน แถมยังยืนยันด้วยว่า เศรษฐกิจภายในประเทศกัมพูชานั้นสามารถรองรับแรงงานที่เดินทางกลับมาและยังสามารถสร้างอาชีพได้ แต่เมื่อแรงงานเดินทางกลับมากลับต้องพบว่า การหางานนั้นมีอุปสรรคมากมาย เนื่องจากมีทักษะที่ไม่ตรงกับงาน

นอกจากนี้ ทางสำนักข่าว ขแมร์ ไทมส์ ยังเผยว่า พวกเขาได้เดินทางไปยังหมู่บ้านตระเปียงพง อำเภอบาเซด จังหวัดกำปงสปือ เพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริง ซึ่งในพื้นที่นี้ทางการกัมพูชาประกาศว่ามีตำแหน่งงานว่างในโรงงานกว่า 20,000 ตำแหน่ง แต่จากการสอบถามกลุ่มแรงงานที่เดินทางกลับมาจากประเทศไทย ต่างก็เล่าถึงความยากลำบาก และความผิดหวังในการหางาน

ทางหญิงอายุ 40 ปี คนหนึ่ง เปิดเผยว่า เธอได้เดินทางกลับกัมพูชา มาพร้อมกับลูก 2 คน แต่สามีของเธอยังคงทำงานอยู่ที่ประเทศไทย และส่งเงินกลับบ้าน ส่วนสาเหตุที่สามียังอยู่ไทยก็เพราะรู้ว่าการหาเงินในกัมพูชาเป็นเรื่องยาก เธอเล่าว่าช่วง 2 เดือนที่ผ่านมา เธอได้ยื่นใบสมัครงานไปทั้งหมด 7 โรงงาน แต่ก็ถูกปฏิเสธทุกที ซึ่งในระหว่างขั้นตอนการสมัคร เจ้าหน้าที่ให้เธอเข้าอบรมระยะสั้น เตรียมเอกสาร และทำแบบทดสอบ โดยแต่ละครั้งก็มีค่าใช้จ่าย ประมาณเกือบ 400 บาท แม้เธอจะทำตามขั้นตอนทุกอย่างแต่สุดท้ายก็ยังถูกปฏิเสธ เพราะโรงงานต้องการคนที่อายุต่ำกว่า 35 ปี บางที่ก็ต้องการคนที่หน้าตาดี โดยไม่คำนึกถึงทักษะหรือประสบการณ์