“รศ.หริรักษ์” จัดเต็มงานฟุตบอล “จุฬา-มธ.” โดนวิจารณ์ยับ ผู้บริหาร 2 สถาบัน อย่าไปโทษใคร

เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงเป็นหน้าที่ของผู้บริหารมหาวิทยาลัยที่ต้องแก้ปัญหา เริ่มจากการเจรจากับอมธ ซึ่งไม่เป็นผล อ.นรนิติจึงมอบให้ผมช่วยจัดขบวนพาเหรดแทนอมธ ซึ่งมีเวลาประมาณ 10 วันก่อนวันงานเท่านั้น คนที่ผมนึกถึงคนแรกก็คือ อ.เสรี วงศ์มณฑา จึงไปขอให้ท่านมาเป็น creative director และยังมีอาจารย์คณะวารสารศาสตร์ฯและอาจารย์ที่สนิทกันอีกหลายคน รวมทั้งนักศีกษาชุมศิลปการแสดง อีกหลายคนมาช่วยกันทำงานกันอย่างหามรุ่งหามค่ำจนงานออกมาได้และไดัรับคำชมในที่สุด จำได้ว่าผู้ที่โดนเราล้อมากที่สุดก็คือ พลเอก เปรม ติณสูลานนท์ นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น ถึงขั้นที่อ.เสรีถูกคนมาต่อว่าในสนามว่า ทำไมไปล้อท่านพลเอก เปรม เลยทีเดียว

หลายท่านคงทราบว่า ฟุตบอลประเพณี จุฬา-ธรรมศาตร์ ได้ว่างเว้นไปถึง 4 ปีเพราะการแพร่ระบาดของโควิด ในปลายปีที่ผ่านมาเมื่อความรุนแรงของการแพร่ระบาดคลี่คลายลง จึงมีดำริจะจะกลับมาจัดงานฟุตบอลประเพณีกันอึกครั้ง และในครั้งนี้เป็นวาระที่สมาคมนิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยจะต้องเป็นเจ้าภาพ แต่ปรากฏว่า สมาคมนิสิตเก่าจุฬาฯไม่พร้อมจึงปฏิเสธที่จะจัด สมาคมธรรมศาสตร์เห็นว่าจัดงานฝ่ายเดียวก็คงไม่ได้ จึงให้เลื่อนการจัดงานออกไปอีก แต่ดูเหมือนผู้บริหารมหาวิทยาลัยทั้งสองจะเกรงว่า จะมีนิสิตนักศึกษาจำนวนไม่น้อยที่จะไม่มีโอกาสได้สัมผัสงานฟุตบอลประเพณีฯเพราะได้ว่างเว้นกันมาถึง 4 ปี จึงได้ตัดสินใจร่วมกันว่าจะจัดกันขึ้นเองโดนไม่มีสมาคมศิษย์เก่าทั้งสองเข้าร่วมด้วย จึงจำเป็นต้องเปลี่ยนชื่อเป็น “ฟุตบอลสานสัมพันธ์ จุฬา-ธรรมศาสตร์” และมอบให้นิสิตนักศึกษาทั้งสองสถาบันไปจัดกันเอง โดยมหาวิทยาลัยให้การสนับสนุน ซึ่งก็น่าจะเป็นการช่วยหาสปอนเซ่อร์สนับสนุนงาน ทราบว่าได้สปอนเซ่อร์รายใหญ่ๆมาเป็นจำนวนมาก

องค์กรที่รับผิดชอบจัดงานก็เห็นว่าเป็นองค์การบริหารนิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยหรือ อบจ และองค์การนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาตร์หรือ อมธ โดยไม่มีชุมนุม ชมรมเชียร์ของ และสมาคมศิษย์เก่าของทั้งสองมหาวิทยาลัยเข้ามาเกี่ยวข้อง ทีมฟุตบอลก็ใช้ทีมนิสิตนักศึกษาปัจจุบัน ไม่มีนักฟุตบอลที่เป็นศิษย์เก่าซึ่งเป็นนักฟุตบอลทีมชาติหลายคนเข้ามาร่วมด้วยแต่อย่างใด

ภาพของงานฟุตบอลครั้งนี้จึงออกมาอย่างที่เห็น อย่าไปโทษใครเลยครับ โทษได้อย่างเดียวว่า การตัดสินใจจัดงานนี้ขึ้นมาทดแทนงานฟุตบอลประเพณีฯเป็นการตัดสินใจที่ผิดของผู้บริหารของทั้งสองมหาวิทยาลัย เพราะเป็นผลเสียมากกว่าผลดี หากจะบอกว่า เพื่อให้นิสิตนักศึกษาได้มีโอกาสสัมผัสงานฟุตบอลประเพณีฯสักครั้ง ก็ต้องบอกว่า ประสบการณ์ที่ได้รับจากงาน “ฟุตบอลสานสัมพันธ์ จุฬา-ธรรมศาสตร์” กับงานฟุตบอลประเพณี จุฬา-ธรรมศาสตร์ เป็นประสบการณ์ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และกลับได้รับการวิพากษ์วิจารณ์และกลายเป็นความขัดแย้งแตกแยกในสังคมขึ้นมาโดยไม่จำเป็น

พูดอีกอย่างหนึ่งคือ อยู่เฉยๆแล้วรอให้สมาคมศิษย์เก่าเขากลับมาจัดอีกครั้งในปีต่อไปจะดีกว่าผมไม่ติดใจในรูปแบบของงานสักเท่าใด เช่นการใช้จอ LED มาแทนการแปรอักษร เพราะหากไม่มีชมรม ชุมนุมเชียร์มาจัดแปรอักษร อบจ อมธ ก็คงไม่สามารถจะทำเองได้ เพียงแต่การเช่าจอ LED จำนวนมากเช่นนั้นอาจมีค่าใช้จ่ายไม่น้อยไปกว่าการแปรอักษรด้วซ้ำ จึงไม่ทราบว่าทำไปทำไมหากต้องการประหยัด เช่นเดียวกับการเชิญพระเกี้ยว ก็ไม่ทราบทำไปทำไม เพราะการเชิญพระเกี้ยวเป็นกิจกรรมที่เป็นประเพณีของงานฟุตบอลประเพณี จุฬา-ธรรมศาสตร์ ซึ่งไม่จำเป็นที่จะต้องไปเอาประเพณีเดิมมาใช้

หากคิดจะจัดงานใหม่ขึ้น ทำไมไม่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ สร้างกิจกรรมรูปแบบใหม่ๆที่แตกต่างให้ผู้ชมตื่นตาตื่นใจ เป็นที่กล่าวขวัญถึง แทนที่จะนำเอาสัญญลักษณ์ที่ชาวจุฬารุ่นก่อนๆเขาให้ความเคารพมาทำในรูปแบบที่เขาเห็นว่าไม่เหมาะสม ไม่ว่าผู้จัดและแนวร่วมจะพยายามอธิบายแก้แทนอย่างไรก็ตาม ต้องถือว่าความแตกแยกขัดแย้งที่มีอยู่แล้วได้เพิ่มพูนขึ้นอีกไม่น้อย

มีคำอธิบายของการจัดงานนี้อยู่ 2 คำอธิบาย หนึ่งคือ ผู้จัดงานมีความสามารถเพียงเท่านี้ สองคือผู้จัดตั้งใจที่จะท้าทายรุ่นพี่ที่ตัวเองมองว่าเป็นไดโนเสาร์ และรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมา หรือว่าเป็นทั้ง 2 แบบก็ไม่ทราบนะครับ