3 นิ้วดูไว้ “บัสบาส” โดนโทษคุก 50 ปี ถูกลอยแพถีบหัวส่งแล้ว ไร้คนสนใจ-ไร้คนเยี่ยม ไม่มีแม้จม.สักฉบับ

อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้ บัสบาส ได้เซ็นชื่อให้ความยินยอม ให้มีการให้น้ำ นม กาแฟ หรือผลไม้ และกระตุ้นหัวใจที่โรงพยาบาล หากตัวเองมีอาการช็อค แต่ปฏิเสธ ไม่รับสารอาหารทางสายยาง ข้อเรียกร้องของบัสบาสมีประการเดียว คือให้ปล่อยตัวนักโทษการเมืองทุกคน โดยไม่มีเงื่อนไข เพราะไม่อยากให้มีใครต้องถูกจำคุกเหมือนตนเอง ระยะเวลา 50 ปี ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาจำคุก คือ ความหวังที่จะอยู่ต่อไป เพื่อรอดู และได้เห็นความเสมอภาค เสรีภาพ และภราดรภาพ ที่ดีขึ้นในสังคมไทย แต่หากร่างกายสู้ไม่ไหว ก็จะแจ้งให้ทราบ

บัสบาส ยังบ่นเรื่องสิทธิ์ของผู้ต้องขังในเรือนจำ โดยเฉพาะเรื่องคุณภาพอาหารในเรือนจำด้วยว่า อยากให้กรมราชทัณฑ์ และกระทรวงยุติธรรม ปรับปรุงในเรื่องนี้มากที่สุด ไม่ใช่อาหารมีแค่ผักกับน้ำแกง

ส่วนในเรื่องสิทธิ์ในการได้รับรู้ข้อมูลข่าวสาร ถ้าเรือนจำไม่อยากให้ผู้ต้องขังดูข่าวสารบ้านเมืองทั้งหมด อาจจะทำเป็นคลิปคัดสรรข่าวสารสำคัญ ให้ผู้ต้องขังได้รับชมรับฟังในเบื้องต้นก็ได้

ในเรือนจำเชียงราย ยังมีข้อจำกัดเรื่องสถานที่ในการออกกำลังกาย เพราะในแดน 1 มีพื้นที่ประมาณ 1 ไร่ แต่มีจำนวนผู้ต้องขังประมาณ 200 คน โดยไม่มีสถานที่สำหรับออกกำลังกายให้เลย

นอกจากนั้น ผู้ต้องขังยังควรมีสิทธิ์ในการติดต่อกับหน่วยงานยุติธรรม เช่น สภาทนายความฯ โดยพบว่าเคยมีผู้ต้องขังระหว่างพิจารณาคดีบางคน เขียนคำร้อง คำขอต่างๆ ออกไป แต่ถูกเก็บไว้ที่เรือนจำ โดยไม่มีการส่งคำร้องออกไป ทำให้เข้าไม่ถึงความยุติธรรม หากไม่มีคนภายนอกช่วยประสานงานให้ ก็เป็นเรื่องยากลำบากในทางคดี จึงอยากให้เรือนจำมีช่องทางดูแลเรื่องเหล่านี้

เป็นนักโทษที่มีข้อเรียกร้องเยอะมากที่สุดคนนึงเลยก็ว่าได้ ทั้งการกิน การอยู่ การออกกำลังกาย บางทีบัสบาสอาจลืมไปแล้วว่าตอนนี้ตัวเองกำลังติดคุกอยู่ เพราะถ้าอยู่ในนั้นแล้วสุขสบายจริง ทุกคนคงพากันเข้าไปอยู่ในเรือนจำกันหมดบ้านหมดเมืองแล้ว