“พระแสงราวเทียน” ของสมเด็จพระบวรราชเจ้ามหาสุรสิงหนาท ที่สูญหายได้กลับมาพร้อมงานสมโภชครบรอบ 338 ปี วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ฯ

พระแสงราวเทียน คือพระแสงดาบคู่พระทัยที่สมเด็จกรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาท ทรงใช้ในการศึกตลอดพระชนม์ชีพ เพื่อกู้บ้านเมืองจากข้าศึก ด้วยความผูกพันศรัทธายาวนานที่ทรงมีต่อวัดมหาธาตุฯ ที่เคยเป็นจุดหลบภัย ทรงสถาปนาให้เป็นพระอารามหลวงแห่งแรกแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ และทรงบรรพชาที่วัดนี้ ทำให้ในคราวประชวรหนักช่วงปลายพระชนม์ชีพ กรมพระราชวังบวรมหาสุรสิงหนาทได้เสด็จพระราชดำเนินจากวังหน้ามากราบลาสักการะพระประธานในพระอุโบสถใหญ่ น้อมถวายพระแสงทำเป็นราวเทียนเพื่อเป็นพุทธบูชา หลังจากนั้นไม่นานก็เสด็จสวรรคต

พระแสงราวเทียนได้อยู่คู่วัดมหาธาตุฯมาจวบจนกระทั่งสูญหายไปอย่างไร้ร่องรอย คาดว่าน่าจะเป็นช่วงการบูรณะหลังคาพระอุโบสถราวปี 2500

เมื่อวันที่ 20 ธันวาคม 2566 พระราชวชิราธิบดี รองเจ้าอาวาส ได้รับมอบพระแสงราวเทียนจาก อ.ปริญญา สัญญะเดช ศิษย์วัดมหาธาตุผู้ศรัทธาในพุทธศาสนาและพระบารมีในพระบวรราชเจ้าฯ เพื่อเตรียมถวายคืนต่อพระพักตร์พระบวรราชานุสาวรีย์ ทันการสมโภชพระอาราม นับเป็นเหตุการณ์อันเป็นมงคลยิ่งและในโอกาสสมโภชพระอาราม 338 ปี ในระหว่างวันที่ 27 ธันวาคม 2566-2 มกราคม 2567 คณะกรรมการจัดงานฯ มีความตกลงร่วมกันที่จะเชิญพระแสงองค์สำคัญนี้ออกจัดแสดงในนิทรรศการ ณ พระอุโบสถ เพื่อให้ประชาชนผู้เข้าชมงานได้ร่วมรับรู้ในพระราชประวัติและพระราชกรณียกิจอันเป็นประวัติศาสตร์ของชาติ
อ.ปริญญา สัญญะเดช ผู้เชี่ยวชาญด้านศาสตราวุธ และได้ศึกษาเรื่องพระแสงราวเทียนมานานกว่าสามสิบปี อธิบายลักษณะของพระแสงราวเทียนว่า เดิมเป็นดาบญี่ปุ่นที่ผลิตในสมัยโชวะ ซึ่งนิยมใช้ในการสู้รบ เนื่องจากมีความคมแกร่งและผลิตโดยช่างฝีมือแห่งยุคสมัย เรียกว่าดาบมังกร เมื่อจะทำให้เป็นราวเทียนบูชา ก็ได้ลบปลาย ลบคม และถอดด้ามออก ตกแต่งเป็นเศียรและหางนาคตามพระราชนิยมซึ่งเป็นมงคลเทียบเคียงกัน ข้อสังเกตสำคัญคือการที่ทรงตัดสินพระทัยจะถวายเป็นพุทธบูชา ย่อมหมายถึงทรงมีพระราชประสงค์จะตัดขาดจากการสู้รบฆ่าฟันที่ต้องทรงกระทำมาตลอดพระชนม์ชีพ ดาบจึงถูกทำให้หมดคมสิ้นสภาพความเป็นอาวุธ เปลี่ยนเป็นราวเทียนให้แสงแห่งปัญญาถวายเป็นพุทธบูชา