ลำพังสถานการณ์การเลี้ยงหมูที่ยากลำบากกับมาตรการป้องกันโรคระบาด และมีต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้นมาก จากราคาข้าวโพดอาหารสัตว์และธัญพืชวัตถุดิบ ซึ่งเป็นผลพวงจากสงครามยูเครน จนทำให้เกษตรกรหายไปจากระบบแล้วกว่า 50% ส่วนเกษตรกรที่ยังพอรับมือสถานการณ์ได้ ก็อดทนเลี้ยงหมูด้วยต้นทุนที่สูง บนราคาขายที่ใกล้เคียงต้นทุน เพราะหากราคาขายสูงเกินไป ผู้บริโภคก็หันไปเลือกบริโภคโปรตีนชนิดอื่นทดแทนนับว่าเป็นชีวิตที่น่าเห็นใจ และเป็นอาชีพที่เสียสละในความพยายามรักษาความมั่นคงทางอาหาร ช่วยให้ประเทศไม่จำเป็นต้องพึ่งพิงการนำเข้าหมูอย่างที่ประเทศอื่นต้องประสบ
แต่แล้วก็พบว่ามีคนบางกลุ่มกำลังพยายามผลักดันให้เกิด “การนำเข้าหมู” เพื่อยกระดับการลักลอบนำเข้าซึ่งผิดกฏหมายให้เป็นเรื่องถูกกฏหมายเพื่อประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ทั้งๆที่การนำเข้าหมูต่างถิ่นมีข้อเสียที่จะสร้างความเสียหายแก่ประเทศชาติหลายประการ ได้แก่
ประการแรก : ผลกระทบต่อเกษตรกร
ประเทศไทยกำลังอยู่ระหว่างการฟื้นฟูให้เกษตรกรผู้เลี้ยงหมูกลับเข้าสู่ระบบอย่างรวดเร็ว หลังต้องสูญเสียเกษตรกรไปกว่า 50% จากภาวะโรคระบาด ASF ที่ส่งผลให้ปริมาณหมูน้อยลงอย่างมากจนถึงปัจจุบัน การจะกลับเข้าสู่ระบบได้ เกษตรกรต้องลงทุนในมาตรการป้องกันโรคอย่างดีที่สุด และแน่นอนว่า ต้องมั่นใจด้วยว่าเขาจะสามารถขายผลผลิตได้คุ้มค่ากับต้นทุน การนำเข้าเนื้อหมูจากต่างประเทศ ซึ่งมีราคาถูกเนื่องจากเป็นชิ้นส่วนที่ประเทศตะวันตกไม่รับประทาน หรือเท่ากับส่งสิ่งที่เป็นขยะเข้ามาแข่งขันกับผลผลิตของเกษตรกรในประเทศไทย ย่อมบั่นทอนความมั่นใจและทำให้เกษตรกรหมดแรงจูงใจที่จะประกอบอาชีพนี้อีกครั้ง
นอกจากนี้ หมูในแต่ละภูมิภาคมีโรคประจำถิ่นที่แตกต่างกัน การเข้ามาของเนื้อหมูต่างถิ่น มีโอกาสสูงในการนำเชื้อโรคเข้ามาปะปนในวงจรการเลี้ยงหมู ซึ่งอาจส่งผลกระทบในระยะยาวต่อการเลี้ยงหมูของเกษตรกร รวมถึงอุตสาหกรรมหมูของประเทศ
ประการต่อมา : ผลกระทบต่อผู้บริโภค
ประเทศไทยมีกฏหมายว่าด้วย พรบ.ควบคุมคุณภาพอาหารส้ตว์ที่ต้องปราศจากสารเร่งเนื้อแดง ซึ่งมีอันตรายต่อสุขภาพของผู้บริโภค เนื้อหมูจากต่างประเทศไม่มีข้อห้ามในเรื่องนี้ และบางแห่งสามารถใช้สารเร่งเนื้อแดงได้อย่างเสรี สารดังกล่าวคือสารในกลุ่มเบต้าอะโกรนิสต์ เช่น เคล็นบิวเทอโรลและซัลบูตามอล เป็นส่วนผสมของตัวยารักษาผู้ป่วยโรคหอบหืด เนื่องจากมีคุณสมบัติในการขยายหลอดลมและช่วยให้กล้ามเนื้อขยายตัว แต่อาจมีผลข้างเคียงทำให้ผู้ที่ได้รับสารตกค้างนี้มีอาการกล้ามเนื้อสั่น หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติ กระวนกระวาย วิงเวียนและปวดศีรษะ นับเป็นอันตรายต่อผู้บริโภค รัฐไม่ควรนำสุขภาพของคนไทยมาเสี่ยงกับการนำเข้าหมูที่มีสารตกค้างและตรวจสอบยาก
ประการที่สาม : ผลกระทบต่อความมั่นคงทางอาหารและเศรษฐกิจชาติ
หากประเทศไทยนำเข้าหมูมาบั่นทอนเกษตรกรคนเลี้ยงหมู ไม่มีคนกลับสู่ระบบ ย่อมเท่ากับทำลายผู้ผลิตอาหาร ทำลายความมั่นคงทางอาหารของประเทศ คนไทยต้องพึ่งพาหมูต่างชาติตลอดเวลา ไม่สามารถเลี้ยงหมูกินเองได้เหมือนในอดีต เมื่อนั้นหายนะจะส่งตรงถึงทุกครัวเรือน ผลกระทบจะเกิดเป็นโดมิโนไปถึงเกษตรกรผู้ปลูกพืชอาหารสัตว์ ภาคเวชภัณฑ์ ผู้ผลิตอุปกรณ์การเลี้ยง ระบบขนส่ง จนถึงภาคธุรกิจอื่นๆ ตลอดห่วงโซ่ที่ต้องล่มสลายไปพร้อมกัน เป็นการบั่นทอนความมั่นคงทางอาหารของประเทศเต็มรูปแบบ หายนะย่อมเกิดกับเศรษฐกิจและสังคมของประเทศชาติในที่สุด
บทสรุป
ปัจจุบันมีขบวนการลักลอบนำเข้าเนื้อหมู โดยเฉพาะจากประเทศเพื่อนบ้านแถบภาคอีสานรวมถึงประเทศตะวันตก เข้ามาปะปนขายกระจายอยู่ในหลายพื้นที่ของประเทศไทย ภาครัฐจำเป็นต้องเร่งกวดขันจับกุมและกวาดล้าง … ไม่เท่านั้นยังมี “ไอ้โม่ง” วิ่งเต้นให้การลักลอบดังกล่าวเป็นเรื่องถูกกฏหมายขึ้นมา หวังว่าเจ้าหน้าที่บ้านเมืองจะไม่หลงกลเปิดทางสะดวกให้คนบางกลุ่มหาประโยชน์เข้าตัว แต่นำเข้าหายนะให้คนในประเทศต้องเดือดร้อนกันทั้งระบบ
นอกเหนือจากการไม่นำเข้าแล้ว รัฐควรสนับสนุนให้เกษตรกรกลับสู่ระบบให้เร็วที่สุดด้วยการสร้างความมั่นใจว่าการลงทุนลงแรงเลี้ยงหมูของพวกเขาจะสามารถขายผลผลิตได้ตามกลไกตลาด หรือ หลักอุปสงค์-อุปทาน ไม่ใช่เลี้ยงไปแล้วต้องสุ่มเสี่ยงกับการถูกควบคุมราคาขาย เพราะกลไกตลาดจะขับเคลื่อนให้ทุกอย่างเข้าสู่สมดุลได้อย่างเหมาะสมเอง.
โดย วลัญช์ ศรัทธา
