เช้าวันพุธที่ 24 กันยายน 2568 คนกรุงเทพฯ ต่างตกใจกับเหตุการณ์ “ถนนยุบ” หน้าโรงพยาบาลวชิรพยาบาล ย่านดุสิต ใจกลางเมืองหลวง ภาพจากวันนั้นแสดงให้เห็นหลุมลึกขนาดใหญ่ รถไม่สามารถผ่านได้ เจ้าหน้าที่ต้องปิดถนนและเร่งซ่อมแซมตลอดทั้งวัน

แต่ถึงวันนี้ (3 พฤศจิกายน 2568)… ผ่านมาแล้วกว่าหนึ่งเดือน ยังไม่มีการแถลงข่าวหรือรายงานผลสอบสวนอย่างเป็นทางการว่า “ถนนยุบเพราะอะไรแน่?”

อย่างไรก็ตาม เพียงหนึ่งวันหลังเกิดเหตุการณ์คือในวันที่ 25 กันยายน 2568 ผู้ว่าการการรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนแห่งประเทศไทย (รฟม.) ซึ่งเป็นเจ้าของโครงการนี้ ได้ออกมาชี้แจงเหตุผลที่ทำให้ถนนยุบว่า “อาจเกิดจากสภาพของดินบริเวณนี้ร่วมกับน้ำที่อยู่ใต้ดิน ทำให้สภาพของดินมีการเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นลักษณะพิเศษ”

การชี้แจงครั้งนั้น ไม่มีข้อมูลทางเทคนิคหรือหลักฐานเชิงวิศวกรรมมารองรับ ไม่มีข้อมูลเปรียบเทียบคุณสมบัติของดินก่อนและหลังถนนยุบมาแสดง จึงมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ตามมาว่าคำอธิบายลักษณะนี้อาจทำให้ประชาชนเข้าใจได้ว่าถนนยุบเป็น “เหตุสุดวิสัย” ที่ไม่สามารถหาผู้รับผิดชอบได้

ในฐานะประชาชนผู้ใช้รถใช้ถนน และด้วยความหวังดีต่อ รฟม. ผมขอทวงถามผลการตรวจสอบอย่างเป็นทางการ พร้อมตั้งคำถามสำคัญ 3 ข้อ

(1) ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างอุโมงค์กับสถานีวชิรพยาบาลมีการทำ Jet Grouting หรือไม่?

โดยปกติที่จุดเชื่อมต่อระหว่างอุโมงค์กับสถานีจะต้องมีการ Sealing อย่างดีด้วยการทำ Jet Grouting (เทคนิคการปรับปรุงดินโดยการฉีดปูนซีเมนต์ผสมน้ำลงไปในดินด้วยแรงดันสูงมาก เพื่อทำให้ดินบริเวณจุดเชื่อมต่อมีความแข็งแรง สามารถกันน้ำได้ เป็นการอุดรอยต่อระหว่างอุโมงค์กับสถานี) หากไม่มีการทำ Jet Grouting ที่จุดดังกล่าว จะทำให้ดินและน้ำทะลักผ่านเข้าสู่สถานีได้ เป็นผลให้พื้นที่ใต้ดินใกล้จุดเชื่อมต่อเป็นโพรง จนทำให้ถนนทรุดเป็นหลุมยักษ์

(2) พื้นที่ข้างเคียงปลอดภัยจริงหรือ?

นอกจาก สน.สามเสนแล้ว พื้นที่ใกล้เคียงมีการตรวจสอบโครงสร้างแล้วหรือยัง? จะมั่นใจได้อย่างไรว่าจะไม่เกิดหลุมยุบซ้ำในจุดอื่นเหมือนจุดนี้อีก ที่น่าเป็นห่วงก็คือถ้ามีการก่อสร้างรถไฟฟ้าใต้ดินบางช่วงลอดใต้อาคาร หากเกิด “ถนนยุบ” ขึ้นมา อาคารอาจทรุดตามลงมาได้ ผลกระทบอาจร้ายแรงถึงชีวิตและทรัพย์สินของผู้พักอาศัยและผู้ประกอบการในอาคารได้