“บอย ปกรณ์” พร้อมน้องชาย เล่าวันสูญเสีย “แม่งามทิพย์” เจอป่วยมะเร็งที่ไต หมอบอกเวลาเหลือน้อย ขอบคุณสร้างพี่น้องที่รักกันไว้ให้

ภัทร์ : ”มันก็แอบปุบปับเหมือนกัน ไม่ได้มีการคุยกันเป็นกิจจะเท่าไหร่ ช่วงท้ายก็ได้มีการคุยกันเยอะหน่อยว่าเขาอยากจะฝากอะไร แต่เป็นการคุยกันผ่านๆ ไม่ได้เรียกกันมานั่งคุยจริงจัง จะได้คุยกันคนละที ไม่มีการมานั่งคุยกันพร้อมหน้า“

บอย : “ช่วงท้ายของคุณแม่แกอยู่โรงพยาบาล 3 เดือน ก่อนหน้านั้นมันก็มีสัญญาณทั้งจากคุณหมอ หรือตัวอาการของแม่ที่มันค่อนข้างจะบ่งชี้ว่าคุณแม่จะมีเวลาเหลือเท่าไหร่ ด้วยความที่เราก็ไม่อยากจะมานั่งคุยมาสั่งลากัน มันเหมือนใจนึงเราก็รู้ แต่อีกใจนึงเราก็อยากจะให้เขาอยู่ไปนานที่สุด ส่วนตัวผมเองได้มีโอกาสนั่งคุยกับแม่ แต่ก็ไม่ได้เป็นกิจจะลักษณะอีก ก่อนที่แม่จะเข้าโรงพยาบาลช่วง 3 เดือนสุดท้ายก็มีนั่งคุยกับแม่ ผมนั่งคุยกับแม่ที่โต๊ะกินข้าว ตัวแม่แกสู้นะ แต่แกก็ทำใจและปล่อยวางได้แล้ว ณ เวลานั้น

แกพูดว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนแม่คงมีห่วงมากกว่านี้ แต่ตอนนี้เขาแล้วว่าเรา3 คนดูแลตัวเองได้ ดูแลวันใหม่ได้ เขาก็หมดห่วง แต่เขายังรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับพวกเราให้ได้มากกว่านี้ เราไม่อยากให้มันเป็นความรู้สึกของการบอกลา ไม่อยากให้เขาเสียกำลังใจด้วย เพราะเราเองก็ให้กำลังใจเขาตลอด แม่สู้นะ ถ้าแม่สู้พวกบอยก็สู้ ไม่ว่าจะค่ารักษา ค่าอะไรยังไง ถ้าแม่สู้พวกบอยสู้“

บอกกับ ”วันใหม่“ ถึงสถานการณ์คุณแม่ตลอด แต่พอถึงเวลาจริงความรู้สึกมันมากกว่าที่ประเมินไว้ เพราะไม่เคยเสียใจแบบนี้มาก่อน
ภัทร์ : ”วันใหม่พอจะรับรู้ถึงสถานการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เราไม่อยากให้น้องตกใจหากมีอะไรปุ๊บปั๊บ เราพยายามบอกให้น้องเพื่อไม่ให้เขาตกใจ หากวันนั้นมาถึง“

บอย : ”แต่เราไม่ได้บอกเขาตรงๆ พยายามบอกอ้อมๆในแบบให้เขาเข้าใจได้มากที่สุด“
ภัทร์ : ”ด้วยความที่เขาเป็นเด็ก เขาฟังเขาก็เข้าใจ แต่สำหรับเด็ก ภาพเรากับภาพเขามันไม่เหมือนกัน น้อยเราน้อยเขาไม่เหมือนกัน“
บอย : ”วันใหม่เขาโตไว แต่จริงๆแล้วเขายังเป็นเด็กอยู่เลย ข้างในเขายังเป็นเด็ก วันใหม่เขาเห็นอยู่แล้วว่าแม่ไม่สบาย ไปกลับโรงพยาบาลอยู่เรื่อยๆ เขานอนกับแม่ทุกวัน แต่เขาจะรู้แค่ว่าแม่ไม่สบาย แต่มากน้อยแค่ไหนเขาไม่ทราบเพราะเราไม่เคยบอกเขา แต่เราก็กลัวถ้ามันถึงเวลาแล้งเขาจะรับไม่ไหว เราเลยทำการค่อยๆบอก ตอนช่วง 3 เดือนที่แม่อยู่โรงพยาบาล เราก็บอกเขาว่าวันใหม่ตอนนี้คุณแม่ไม่ค่อยสบายเยอะนะ ตอนนี้วันใหม่อย่าดื้อคุณแม่นะ พวกเฮียไม่อยากมาบอกแบบนี้หรอก แต่ถ้าวันใหม่มีอะไรอยากบอกกับแม่ก็บอกเลย เหมือนเวลาคุณแม่ไม่ได้เหลือเยอะแล้ว

ช่วงที่ผ่านมามันก็มีช่วงที่เรา 3 คน บอย หน่อง ภัทร์ เรียกว่าเป็นช่วงวิกฤต หลายๆครั้งที่เราต้องมานั่งตัดสินใจกันว่าเราจะช่วยแม่ไปทางไหนกันต่อ เราก็หาทางที่ดีที่สุดให้กับแม่ ช่วงท้ายจะมีสัญญาณมากๆแล้วว่าแม่จะมีเวลาอีกไม่นาน เราก็ไปคุยกับวันใหม่อีกครั้งว่าที่พวกเฮียบอกกับวันใหม่มันเหลือน้อยจริงๆแล้วนะ เขาเสียใจ เขาร้องไห้ แต่พอวันนั้นเกิดขึ้นจริงๆเขาก็รับไม่ได้อยู่ดี คำว่าอีกไม่นานที่เราบอกเขา เขาคิดว่ามันยังอีกหลายเดือน วันแรกเลยเห็นวันใหม่ร้องไห้เยอะ“

ภัทร์ : ”เขาตกใจ มันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยเจอ แม้ว่าเขาอาจจะพอรู้อยู่แล้ว แต่พอมาอยู่ในสถานการณ์จริง ความรู้สึกมันมากกว่านั้น เขาเลยควบคุมมันไม่ได้ ยิ่งมีคนมาโอ๋ด้วยความเป็นห่วง มันเลยเหมือนไปเรียกความรู้สึกเดิมกลับมา“

บอย : ”หลังจากผ่านไปหลายวัน ผมถามเขาทำไมร้องไห้เยอะขนาดนั้น เขาบอกไม่เคยเจอความเสียใจแบบนี้ ซึ่งมันก็อิมแพคกับตัวผมเหมือนกัน เออ… ทำไมมันถึงเสียใจได้ขนาดนี้ แต่ตอนนี้เขาเข้มแข็งขึ้นแล้ว“

ภัทร์ : ”เมื่อเช้าวันใหม่ยังพูดเล่นกันอยู่เลยว่าวันแรกตั้งตัวไม่ทัน กลายเป็นร้องไห้โฮ“

บอย : ”เขามาบอกพลาดแล้ว พลาดแล้ว พลาดที่มีภาพออกมา“

รับรู้หลายคนร้องไห้และเสียใจเหมือนเป็นญาติ เป็นแม่ของตัวเอง ดีใจและภูมิใจที่มีคนรัก ”คุณแม่งามทิพย์“ เยอะมากๆ แม่จะต้องดีใจมากๆ