“ปราชญ์ สามสี” ซัดสันติภาพปลอม ยก 4 ข้อ โต้ไอเดีย “รัฐไทย” ต้องเจรจา BRN ลั่นไม่ใช่เวลาประนีประนอม “อาชญากรรม”

หากนี่คือสันติภาพที่พวกเขาเสนอ ข้าพเจ้าขอยืนยันว่า นี่คือสันติภาพที่แลกมาด้วยศพของคนบริสุทธิ์ ดร.รุ่งรวี เฉลิมศรีภิญโญรัช นักวิชาการด้านสันติศึกษา ได้แสดงทัศนะว่ารัฐไทยควรเจรจากับกลุ่ม BRN เพราะ “เคยพิสูจน์ตัวตน” มาแล้วในอดีต และการเจรจาจะช่วยลดความรุนแรง แต่ข้าพเจ้าขอตอบโต้แบบชัดเจน ตรงไปตรงมา เพราะข้อเสนอเช่นนี้ ไม่เพียงอ่อนต่อหลักยุทธศาสตร์ หากยังอ่อนต่อหลักศีลธรรมอีกด้วย

ข้อหนึ่ง: ใครกันแน่คือ “ตัวจริง”? ในความเป็นจริง พื้นที่ชายแดนใต้มีขบวนการหลายกลุ่ม ไม่ใช่แค่ BRN ,กลุ่มพูโล(PULO) เองก็เคลื่อนไหวอยู่ และต่างฝ่ายต่างแข่งกัน “เคลมผลงาน” เมื่อมีการวางระเบิดหรือยิงเจ้าหน้าที่ หากรัฐเจรจากับ BRN แล้วเกิดเหตุจากอีกกลุ่ม เราจะต้องตั้งโต๊ะใหม่ไปเรื่อยๆ หรือไม่? โต๊ะเจรจาไม่ใช่เวทีประกวดว่าใครฆ่า ได้แม่นกว่ากัน และการให้พื้นที่แก่กลุ่มที่อ้างสิทธิ์จากความรุนแรง ก็เท่ากับรัฐไทยยอมรับว่าสิ่งที่เขาทำคือ “ทางการเมือง” แทนอาชญากรรม

ข้อสอง: ความยุติธรรมถูกลดค่า เมื่อรัฐยอมเปิดโต๊ะให้ฆาตกร ไม่มีประเทศใดในโลกที่นำฆาตกร ซึ่งยังคงก่อเหตุ เข่นฆ่าคนบริสุทธิ์ มานั่งโต๊ะเจรจาแบบมีเกียรติ โดยเฉพาะเมื่อยังไม่มีการยุติความรุนแรงอย่างจริงจัง ดร.รุ่งรวีเสนอว่า การเปิดโต๊ะจะเป็นการ “พิสูจน์” ว่าใครควบคุมสถานการณ์ได้ แต่ข้าพเจ้าขอกลับถามว่า แล้วเหตุระเบิดล่าสุด ใครรับผิด? ถ้าพวกเขาควบคุมไม่ได้ หรือไม่ยอมควบคุม แล้วเรายังจะยอมเจรจาไปเพื่ออะไร?

ข้อสาม: แผน JCPP เป็นกับดักที่ลดศักดิ์ศรีรัฐ ร่าง JCPP ที่กล่าวถึงนั้น เต็มไปด้วยข้อเสนอให้ “รัฐไทยลดมาตรการความมั่นคง” ไม่ว่าจะเป็นการลดด่าน, หยุดเก็บ DNA, ยุติการปิดล้อมตรวจค้น ขณะที่อีกฝ่าย “ให้สัญญา” ว่าจะหยุดยิง (ชั่วคราว) เท่านั้น ซึ่งเป็นสัญญาปากเปล่าและสามารถฉีกทิ้งได้โดยง่าย…โดยมีตัวประกันเป็นผู้บริสุทธิ์ ก็คือประชาชนทั่วไปซึ่งเรื่องแบบนี้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะต่อรอง

ถามจริงเถิด ถ้าอีกฝ่ายผิดสัญญา ใครรับผิด? เราเห็นมาแล้วว่าการหยุดยิงในอดีต มีความพยายามจาก BRN บ้างก็จริง แต่ยังมีกลุ่มอื่นก่อเหตุซ้อนตามหลัง แล้วสุดท้ายประชาชนที่ตาย ก็ยังตายโดยไม่มีใครรับผิดชอบ