1. แยกกักผู้ต้องขังรับใหม่ 5 วัน และซักประวัติการเดินทางกลับมาจากหรืออาศัยอยู่หรือสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ที่มาจากประเทศที่มีการรายงานการระบาดของโรคฝีดาษวานรในประเทศ ภายใน ๒๑ วันก่อนเดินทางกลับมายังประเทศไทย

2. สังเกตอาการและสอบสวนโรคฝีดาษวานร ดังนี้ ไข้ (ตั้งแต่ 38 องศาเซลเซียส) หรือมีไข้ร่วมกับเจ็บคอ ปวดศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อ ปวดหลัง และต่อมน้ำเหลืองโต และมีผื่น ในลักษณะเริ่มจากตุ่มแดง และจะเปลี่ยนเป็นตุ่มนูน ตุ่มน้ำใส ตุ่มหนอง หรือตุ่มตกสะเก็ดตามความรุนแรงของโรค

3.ประชาสัมพันธ์ให้ความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับโรคฝีดาษวานรให้แก่เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์

4. กำชับให้เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์และผู้ต้องขัง สวมหน้ากากอนามัยเมื่ออยู่ร่วมกับผู้อื่น หลีกเลี่ยง การใช้สิ่งของส่วนตัวร่วมกับผู้อื่น และหมั่นล้างมือด้วยสบู่ เพื่อลดโอกาสในการสัมผัสเชื้อ

5.ดูแลทำความสะอาดบริเวณพื้นผิวสัมผัสภายในเรือนจำและทัณฑสถานอย่างสม่ำเสมอ

6.หากพบผู้ต้องขังสงสังติดเชื้อโรคฝีดาษวานร ให้แยกกักออกจากผู้ต้องขังรายอื่น สังเกตอาการอย่างใกล้ชิด โดยเฉพาะในผู้ต้องขังกลุ่มเปราะบาง 608 ประสานโรงพยาบาลแม่ข่ายหรือหน่วยงานสาธารณสุข ในพื้นที่ดำเนินการสอบสวนโรคและเข้าสู่กระบวนการรักษาโดยทันที

7. รายงานการตรวจพบผู้ต้องขัง สงสัยติดเชื้อโรคฝีดาษวานรให้กองบริการทางการแพทย์ทราบ ทุกรายทันที ผ่านช่องทางไลน์ (Line) กลุ่ม “แจ้งโรคระบาดในเรือนจำ” เนื่องจาก โรคฝีดาษวานรเป็น หนึ่งใน 57 โรคติดต่อที่ต้องเฝ้าระวังตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2558

กรมราชทัณฑ์ ได้ดำเนินการตามแนวทางปฏิบัติการวินิจฉัย การดูแลรักษาและการป้องกัน การติดเชื้อ โรคฝีดาษวานรอย่างเคร่งครัด เพื่อเตรียมพร้อมรับมือ ส่งเสริมการควบคุมและป้องกัน การแพร่กระจายของโรค และเชื่อว่า หากทุกฝ่ายสามารถปฏิบัติตามแนวทางเฝ้าระวัง ป้องกัน และควบคุมโรคฝีดาษวานร จะช่วยให้สามารถควบคุมและป้องกันการแพร่ระบาดที่อาจเกิดขึ้นได้อย่างมีประสิทธิภาพ